محمدرضا محمدی؛ پژوهشگر مرکز آینده پژوهی جهان اسلام/ از زمان خیزش های عربی در سال 2011 ، سیاست منطقه ای امارات متحده عربی فعال تر شده است ، و با استفاده ی مستقیم از نیروهای نظامی خود و توسعه امکانات نظامی منطقه ای، همچنین بهره­گیری از ابزار قدرت نرم برای تأمین قدرت خود تلاش کرده است. این در حالیست که توانایی های امارات متحده عربی با همکاری دفاعی چندین ساله با ایالات متحده افزایش یافته است. اما مخالفت ابوظبی با اخوان المسلمین را می توان به عنوان یکی از ارکان اصلی سیاست خارجی منطقه ای امارات عربی برشمرد. نویسنده معتقد است که به طور کلی بخشی از جریان سیاست خارجی امارات عربی، تحت تاثیر مخالفت این کشور با اخوان­المسلمین ترسیم می شود. در ادامه نویسنده در قالب چند سلسله گزارش، به تفکیک، به نقش ابوظبی در کشورهای دیگر می پردازد و در بخش اول به مصر پرداخته می شود.