زمانی که بحرین از انگلستان در سال 1971 میلادی بحرین مستقل شد همه سربازان انگليسی از بحرین خارج شدندْ، اما واقعا سربازهای انگلیسیها در بحرین خارج شدند اما مسئولان و افسران امنیتی و شورای امنیتي بحرین تا امروز زیر دست انگلیسی ها بوده است. یعنی مسئولیت سیاسی و امنیتی بحرین تا امروز در دست انگلیسی ها بوده است. حتی در روزهایی که مردم در صحنه انتفاضه و یا انقلاب بوده اند انگلیسیها طرفدار سرکوب مردم بوده اند. در اين بين اگر نگاهي به جریان های مخالف سیاسی با رژیم فاسد و ظالم آل خلیفه داشته باشيم بايد گفت اين جريان ها به چند دسته تقسيم مي شوند. يعني همه جریان های سکولار سنی و شیعه هم در بحرین وجود داشته است. با اين حال اکثریت جمعیت مردم مردم بحرین شیعه هستند، لذا بزرگترین جریان های سیاسی این کشور از اهل تشیع بوده است. این به معنی این نیست که اهل تسنن گروه های سیاسی ندارند بلکه جريان هاي سني کمتر از جريان هاي سياسي جمعیت شیعه در این کشور است.
از سالهای هفتاد میلادی یعنی از سال 1970 میلادی یک گروه سیاسی به نام جبهه آزادی بخش بحرین یکی از بزرگترین جنبش های سیاسی بود. اکنون این جبهه به نام جنبش عمل اسلامی نامیده میشود. جریان دیگر شیعه که در سالهای اخیر تاسیس شده به نام الوفاق است. جنبش الوفاق و یا انجمن الوفاق در سال 2002 تشکیل شد . این دو جریان مهمترین گروه های سیاسی در بحرین هستند و بزرگترین این گروه ها سیاسی هستند. در این روزها که انقلاب مردمی بحرین ادامه دارد . گروه العمل اسلامی ضربه شدیدی از رژیم آل سعود و آل خلیفه خورده و بیشتر اعضای جریان عمل اسلامی در زندان افتاده اند .یعنی بیش از سیصد نفر به زندان افتادند و بیشتر این اعضا یا بیش از صد نفر از بحرین رفته و نمی توانند در کشور حضور یابند. جدا از این الوفاق یکی از مهمترین گروه های سیاسی شیعی در بحرین با رهبریت شیخ علی سلمان و عالم برجسته شیعیان در بحرین شیخ عیسی قاسم هست. اما الوفاق به خاطر شعارهایی که می دهند در جريان انقلاب سیاسی ضربه زیادی از آل خلیفه نخورده و تا حدی زمینه هایی برای کار و تحرک در بحرین دارد. گرو هایی سیاسی دیگر در این کشور زیر ضربه آل خلیفه و آل سعود هستند و احکام زیادی بر ضد اعضای آنها و هم انقلابیون و فعالان صادر شده است. چنانچه کسانی مانند جوانآن انقلابی چهارده فوریه برخی حکم ابد نود ساله و صد ساله زندان گرفته اند.
اگر به تفاوت بین الوفاق و العمل نگاه کنیم باید گفت العمل بر اساس سرنگونی آل خلیفه برنامه ریزی میکند، اما الوفاق برای اصلاح رژیم سیاسی برنامه ریزی میکند و به پادشاهی مشروطه توجه میکند. در این بین حزب العمل اسلامی به این امر فکر میکند که حکومت مردمی و هر آنچه مردم خواستند بايد در همه پرسی برای مردم انجام گیرد و هر آنچه مردم در همه پرسی بدان رای دادند از مردم باید نظر خواست. در واقع العمل بدین امر توجه میکند که آل خلیفه نباید بدون رای و نظر از مردم برمردم حکومت کند.اما الوفاق به اصلاحات توجه میکند. یعنی بر این نظر است که هدف همه پرسی و براندازی نظام غیر قابل تحقق است لذا به سوي اصلاح رژیم سیاسی و پادشاهی مشروطه حرکت کرده است .الوفاق شاید بتواند این هدف را انجام دهد اما بیشتر شعار مردم بحرین سرنگونی رژیم آل خلیفه است و مردم سرنگونی رژیم را می خواهند.
احزاب سیاسی سني در بحرین با توجه به جمعیت حدود بیست درصدي اهمیت زیادی در بین گروه های سیاسي بحرین ندارند. اما رژیم آل خلیفه تلاش کرده است به تعداد زیادی از سوریه، اردن ، پاکستان، بنگلادش و مصری شناسنامه بحرینی دهد و بحریني شوند. این امر به دلیل تحریک اهل تسنن بر ضد تشیع است. اما هنوز اکثریت جمعیت مردم بحرین و بیشتر از هفتاد درصد از شیعه هستند. اما نکته مهم آن است که نهضت و مقاومت مردم بحرین به خاطر شیعه بودن نیست، بلکه همه خواسته ای انقلابیون و مهم ترین گروه هایی سیاسی در بحرین برقراری دمکراسی و عدالت اجتماعی و استقلال است. جدا از اين در واقع احزاب سیاسی سکولار و غیر اسلامی در بحرین هم حضور دارند و تعدادي از گروه هایی سیاسی در بحرین چون مردم متدین هستند و گروه هایی سکولار و لیبرال جایگاه زیادی ندارند .چنانچه بعثی ها دارای گروهی هستند و سکولارها و لیبرال ها هم داراي گروههایی سیاسی مانند انجمن و عد با رهبری ابراهیم شریف هستند ( وي در زندان است) ايشان در انقلاب به سوي مردم ایستاده و خواهان سرنگونی آل خلیفه شد.
