گزارش ویژه شماره ۳۷
موسسه آینده پژوهی جهان اسلام
طی سال های گذشته تلاش هایی برای ایجاد سازمان هایی در حوزه های اقتصادی و سیاسی با محوریت کشورهای اسلامی انجام شده است. اما اگر تعریف کلاندوکینگ رو بهترین تعریف از یک سازمان موفق بدانیم، سازمان های ایجاد شده اسلامی چندان موفق به نظر نمی رسند. کلاندوکینگ معتقد است سازمان موفق مجموعه ای است که برای فعالیتی منظم در جهت تحقق هدف های معین که از طریق ایجاد روابط میان ظرفیت های موجود و در نهایت اتخاذ بهترین تصمیم ایجاد می‌شود. از طرفی اگر همگرایی را به عنوان عامل اصلی گرایش کشورها به ایجاد سازمانهای اسلامی بدانیم، تعریف “دیوید میترانی” بیان می کند: “هم گرایی، نوعی انشعاب است که طبق آن، همگرایی در یک حوزه ی فنی به رفتار مشابهی در سایر حوزه ها منجر می شود و همکاری در یک بخش باعث می شود تا ضرورت کارکردگرایی در بخش دیگر هم احساس شود. همگرایی فرایندی است با قابلیت پلکانی و مرحله ای؛ به گونه ای که هم گرایی در یک شعبه، زمینه ای برای هم گرایی در شعبه ها و زمینه های دیگر را فراهم می آورد”. با وجود این تعاریف، سازمان های اسلامی که تا کنون ایجاد شده اند را نمی توان سازمانهایی موفق دانست. موسسه آینده پژوهی جهان اسلام در این گزارش در تلاش است تا به بررسی ابعاد مختلف ناتوانی سازمان های اسلامی و علل ناکارآمدی این سازمان ها بپردازد. لازم به ذکر است این گزارش حاصل نشستی تخصصی با جناب آقای دکتر محمدعلی مهتدی، کارشناس مسائل عرب و پژوهشگر ارشد در پژوهشکده مطالعات استراتژیک خاورمیانه، است.
