نگاهی به همکاری های سه جانبه اندونزی، هند و استرالیا
پرمشه ساها، بن بلاند، اوان لاکسمانا
ترجمه و تلخیص کتاب: موسسه آینده پژوهی جهان اسلام
افزایش اهمیت اقیانوس های هند و آرام، حرکت جدیدی را به عنوان یک ساخت ژئواستراتژیک ارائه می دهد. هند، استرالیا و اندونزی بازیگران برجسته ای هستند. اندونزی در چهارراه، بین اقیانوس هند و آرام قرار دارد، در حالی که هند در کنار اقیانوس هند است و استرالیا بین اقیانوس هند و جنوب اقیانوس آرام قرار دارد. در اصل اندونزی، هند و استرالیا به طور استراتژیک در میانه، شمال غربی و جنوب شرقی اقیانوس هند و آرام لنگر انداخته اند.؛ بنابراین ثبات استراتژیک بلندمدت هند و اقیانوسیه به درجه مهمی بر این سه کشور و نحوه تعامل آن ها با یکدیگر بستگی دارد.
در این یادداشت به افزایش عمق روابط سه جانبه استرالیا، هند و اندونزی پرداخته می شود. با توجه به عدم ثبات منطقه ای در اقیانوس هند و آرام و محدودیت های موجود در مشارکت چند جانبه، نویسنده استدلال می کند که همکاری قوی تر و هماهنگی بین سه کشور می تواند ثبات منطقه ای را تقویت کند و منافع استراتژیکی را برای هر سه کشور فراهم کند. این نکته مورد تاکید است که هند، استرالیا و اندونزی درگیر گفتگوهای سه جانبه اولیه و ابتکارات همکاری هستند؛ اما فعالیت های انجام شده تاکنون به صورت استراتژیک طراحی نشده اند و بخشی از چارچوب سه جانبه گسترده تر نبوده است. برای رفع این خلا، یک چارچوب سیاست گذاری ارائه می شود تا روابط سه جانبه بین هند، استرالیا و اندونزی را ارتقا داد. این چارچوب در دو محل ساخته می شوند؛ اول در روابط دو جانبه ای که از هر طرف این مثلث (هر کشور به عنوان یک گوشه مثلث) باید تقویت شود تا روابط سه جانبه پایدار، عادلانه و قوی تری را اطمینان بخشد. در این یادداشت، بررسی ها نشان می دهد مسیر روابط دو جانبه اندونزی- استرالیا، هند-استرالیا و اندونزی- هند در طول پانزده سال گذشته نابرابر بوده است.
قدرت در قسمت های مختلف سیاست متفاوت است؛ اما ما بر روی چند شاخصه کلیدی مانند تعامل دیپلماتیک، روابط اقتصادی و تمرینات نظامی تمرکز می کنیم. در اصل یک همکاری سه جانبه قوی باید از طریق روابط دو جانبه قوی که به طور مساوی بین سه کشور برقرار می شود، پشتیبانی شود؛ بنابراین طیف گسترده ای از حوزه های سیاست گذاری و ابتکارات کوتاه مدت تا بلندمدت پیشنهاد می شود. پیشنهادات سیاست گذاری می تواند در گروه های 1-سیاست و دیپلماسی 2-امنیت و دفاعی 3-اقتصاد و توسعه پایدار و 4-حوزه دریایی تقسیم بندی شود؛ اما هسته ی مرکزی این پیشنهادات در حوزه دریایی تاکید می شود که می توان آن را به عنوان آشکارترین نقطه همگرایی استراتژیک در نظر گرفت. نویسنده پیشنهاد می کند که سیاست گذاران در کابرا، دهلی نو و جاکارتا پایه های عمیق تری در همکاری سه جانبه در حوزه ی دریایی را مورد توجه قرار دهند.
با این وجود، این سیاست ها به اندازه ی کافی گسترده هستند تا طیف وسیعی از فعالیت ها و تعاملات از مکالمات بسیار غیررسمی گرفته تا رسمی و همکاری های نهادی را در خود جای دهند؛ بنابراین سیاست گذاران در انتخاب این که از چه ابتکاراتی می خواهند شروع کنند و بیشتر در آن فعالیت کنند از انعطاف برخوردار اند. این مورد ضروری است زیرا پایتخت های مختلف دارای علاقه های متفاوت برای ابتکارات جدید هستند. ما در این جا پیشنهاد ایجاد اتحاد جدیدی را بین این سه کشور نمی دهیم. آنچه ما خواهان آن هستیم تغییر مجدد سیاست خارجی مبتنی بر درک متقابل، سطح راحت تری از هم گرایی منافع و روش های مشترک است. اصلی ترین چالش های این مسیر سه جانبه، قدرت ناموزون روابط دو جانبه بین سه کشور و عدم وجود یک چارچوب برای همکاری سه جانبه است.
در نهایت باید برخی از چالش ها و چشم اندازها برای همکاری عمیق تر در هر ابتکار جدیدی بررسی شود. بدون بحث و گفتگوی معنادار و عملی برای پروژهها ایجاد عادت برای همکاری جدید دشوار است. مقامات دولتی سه کشور در مورد نوع روابط سه جانبه که از بالا به پایین و یا از پایین به بالا باشد و یا گفتگوهای وزیران که با تمرکز بر زمینه های خاص همکاری عملی باشد، با هم موافق نیستند. یکی دیگر از مشکلات عمده، رویکردهای متفاوت سه کشور در مورد هم ترازی است. با وجود نگرانی در مورد تعهد بلند مدت ایالات متحده به آسیا، استرالیا به طور قابل پیش بینی به عنوان متحد پیمان آمریکا باقی خواهد ماند. در مقابل، اندونزی موقعیت غیرمتحد بودن خود را حفظ کرده است و برخی در جاکارتا از این می ترسند حتی ابتکارات همکاری سه جانبه و مانند این ها را از دست بدهند؛ چراکه میتواند آزادی دیپلماتیک آن ها را تضعیف کند. به طور مشابه در هند، برخی از دیپلمات ها از این می ترسند که استرالیا بخواهد با هم تراز کردن این سه کشور علیه چین باند درست کند.
با وجود چالش ها، منطق استراتژیک برای تعمیق همکاری های سه جانبه بین استرالیا، هند و اندونزی روشن است. این سه دموکراسی چند قومیتی و چند فرهنگی که لنگرگاه اقیانوس هند و آرام را تشکیل می دهند، هر سه آنگونه که جغرافیای خود را تعریف می کنند، دیدگاه های تازه ای را برای مشارکت خود با منطقه بیان کرده اند. اندونزی از طریق وارد کردن چشم انداز آ سه آن در اقیانوس آرام و هند، هند از طریق چشم اندازی که نخست وزیر نارندرا برای اقیانوس آرام و هند ارائه می دهد و استرالیا از طریق چیدمان های برگه سفید خود که خود را برای اطمینان بخشیدن به اقیانوس آرام و هند که مکانی امن، باز و مرفه خواهد بود، تعیین کرده است. اگر این دیدگاه به اقیانوس آرام و هند، به جهان به صورت معنی داری اثبات شود، این سه کشور نیاز دارند تا راه های جدیدی را برای تعمیق گفتگوهای استراتژیک و همکاری های عملی در حوزه های گسترده ای بیابند.
**مسئولیت صحت و سقم مطالب موجود در یادداشتها، مقالات و مصاحبههای منتشر شده در سایت به عهده نویسنده بوده و انتشار آنها الزاماً به معنی تأیید مطلب یا بیانگر دیدگاههای موسسه نیست.